Pierwszy obiekt turystyczny postawił tu kupiec Stefen Mitlöhner z Velkiej Upy. W 1847 r. otworzył schronisko „Riesenbaude” to późniejsza czechosłowacka „Obři Bouda”.

Stanęło tuż przy granicy, naprzeciwko obecnego schroniska Dom Śląski. Obiekt był dość duży. W 35 pokojach mogło zanocować 100 gości.

Mieścił studio fotograficzne, a nawet salon fryzjerski, aby panie mogły poprawić uczesanie przed sesją zdjęciową. Fotografia była wówczas w Karkonoszach dochodowym interesem.

Równocześnie na pomysł budowy schroniska po przeciwnej stronie granicy, wpadli dwaj bracia Johan i Dieter Heldmann z Kowar. Wiosną 1844 r. zaczęli zwozić drewno i inne surowce budowlane.

Jednak gospodarz „Riesenbaude” w bezwzględny sposób próbował uporać się z konkurencją. Niszczył zgromadzone przez braci materiały. Krążyły nawet pogłoski o próbie zabójstwa jednego z braci – Johana. Miało do niego dojść, gdy pilnował on placu budowy. Po ataku rozwścieczonego konkurenta bracia zagrozili, że zawiadomią policję. Przestraszony gospodarz „Riesenbaude” postanowił kupić ich milczenie i zgodził się zwrócić pieniądze za zniszczony budulec.

Schronisko braci Heldmann otwarto latem 1847 roku. Budynek zgodnie z karkonoską tradycją nazwano „Heldmann Baude”. W 1888 roku spłonął on w niewyjaśnionych okolicznościach. Prawdopodobnie było to podpalenie. O podłożenie ognia podejrzewano gospodarza konkurencyjnego schroniska, ale nie udało się udowodnić mu winy.

W miejscu „Heldmann Baude” od 1904 roku działała gospoda. W jej miejscu w 1921 roku zaczęto budowę budynku obecnego schroniska. Projekt wykonał znany wrocławski architekt Herbert Eras. Pierwszym właścicielem „Domu Śląskiego” był Frederick Lang z Mysłakowic. To on nazwał schronisko „Schlesierhaus”. Budowę ukończono w 1923 roku.

Czechosłowackie schronisko „Obři Bouda” w 1970 roku zostało zamknięte ze względu na fatalny stan techniczny. Ostatecznie zburzono je w 1982 roku.