Skocznia narciarska „Orlinek” to niezwykłe miejsce, które znajduje się tuż przy dolnej stacji kolei linowej na Kopę. Obiekt od wielu lat nie służy już narciarzom, ale jest ciekawą atrakcją turystyczną i pomnikiem sportowej historii Karpacza.

Obecna stalowa konstrukcja skoczni „Orlinek” pochodzi z końca lat 70., ale narciarskie tradycje tego miejsca są znacznie dłuższe. Pierwszy obiekt umożliwiający narciarskie skoki powstał przy ulicy Olimpijskiej (wówczas Bergstrasse) w 1912 roku. Nazwano go „Schneekoppenschanze”, czyli „Skocznia pod Śnieżką”.

Pierwsze zawody zorganizowano 4 lutego 1913 roku. Zwycięski, 17-metrowy skok oddał amerykański narciarz, pionier wspinaczki skalnej oraz alpinista Oliver Perry – Smith, który wówczas był studentem politechniki drezdeńskiej. Ówczesna niemiecka prasa pisała o nim – „Amerykanin, w którego krwi tkwi demon rekordów. Jest przebojowy jak niesforny ogier”. Rzeczywiście musiała być to postać niezwykła, ponieważ rok po zawodach w Karpaczu Oliver Perry – Smith zdobył mistrzostwo Austrii w narciarstwie biegowym i skokach narciarskich.

„Schneekoppenschanze” w kolejnych latach wraz z rozwojem dyscypliny kilkakrotnie przebudowywano i powiększano. W 1932 roku jej punkt konstrukcyjny wynosił 45 metrów. Ostatni przedwojenny rekord „Skoczni pod Śnieżką” należy do Karla Heinza Breitera. Podczas zawodów w 1938 roku udało się dolecieć na odległość 45,5 metra.

Narodziny „Orlinka”

Podczas II wojny światowej w Karpaczu nie organizowano zawodów narciarskich. Skocznia w dość marnej kondycji doczekała do 1946 roku. Wówczas uznano, że w na ulicy Olimpijskiej powinien stanąć zupełnie nowy obiekt. W Karpaczu zjawił się słynny zakopiańczyk, narciarz i olimpijczyk Stanisław Marusarz. Pod jego kierunkiem zaczęto budowę nowej drewnianej konstrukcji. Ponieważ tuż obok w dawnym niemieckim hotelu „Teichmanbaude” działała „Szkoła Orląt”, skocznię (podobnie jak zamieniony na szkołę hotel) ochrzczono nazwą „Orlinek”. Drewniana skocznia istniała do 1962 roku. Wtedy huraganowy wiatr poważnie ją uszkodził. Skocznia została odbudowana dopiero szesnaście lat później.

Era Adama Małysza

W 1978 roku wieżę podtrzymującą rozbieg zbudowano ze stalowych kratownic. Punkt konstrukcyjny wynosił 73 metry. Kolejna przebudowa została przeprowadzona na przełomie XX i XXI wieku. „Orlinek” uzyskał homologację FIS i punkt konstrukcyjny na 85 metrze. Ponadto została zainstalowana winda dla zawodników. Dzięki niej nie musieli mozolnie wspinać się na wieżę rozbiegu po schodach.

Na odnowionym obiekcie w 2001 roku odbyły się Mistrzostwa Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym. To były ostatnie międzynarodowe zawody na „Orlinku”. W kolejnych latach organizowano tu zawody krajowe. W 2004 roku podczas Mistrzostw Polski Seniorów w Skokach Narciarskich Adam Małysz ustanowił niepobity dotąd rekord skoczni, oddając skok na odległość 94,5 m. Koszulkę mistrza z tamtych zawodów można zobaczyć w Muzeum Sportu i Turystyki w Karpaczu.

Niegdyś u stóp Śnieżki było w sumie pięć skoczni narciarskich. Jedynie „Orlinek” dotrwał do naszych czasów. Pozostałe obiekty można jedynie zobaczyć na starych fotografiach.