Wyciąg na Śnieżkę od strony sąsiadów

Wyciąg na Śnieżkę to obecnie nowoczesna kolej gondolowa, której dolna stacja znajduje się w Pecu pod Śnieżką (na wysokości 829 m n.p.m). Wagoniki najpierw wwożą pasażerów do stacji pośredniej na szczycie Ruzohorky, a później docierają do górnej stacji, położonej nieco poniżej szczytu Śnieżki (na wysokości 1588 m n.p.m). W sumie oba odcinki kolei mają 3759 metrów długości.

Pokonanie 749 metrów różnicy wzniesień, zajmuje czteroosobowym wagonikom ok. 15 minut. Stara kolejka, zdemontowana w 2012 roku, jechała na szczyt znacznie dłużej, bo ponad 25 minut.

Mimo, że kolejka jeździ szybciej, modernizacja nie zwiększyła jej możliwości przewozowych. Ze względu na ochronę przyrody w Karkonoskim Parku Narodowym na szczyt w ciągu godziny może wjechać jedynie 250 osób. W sezonie trzeba więc nie raz „odstać” godziny w kolejce do kolejki.

Wyciąg na Śnieżkę bywa też zamykany ze względu na silne wiatry w rejonie szczytu (ich prędkość przekracza nie raz 200 km/godz.). Zdarzało się, że z tego powodu kolejka była nieczynna przez połowę dni w roku. Szczególnie narażona na podmuchy jest druga sekcja – z Ruzohorky na Śnieżkę.

Wyciąg na Śnieżkę – historia

Pierwsze plany transportu turystów na Śnieżkę kolejką linową pojawiły się już w latach 40 XX w. Prace zaczęto w listopadzie 1947 roku. Pierwszy odcinek na Ruzohorkę oddano do użytku 15 stycznia 1949 roku. Kolej odniosła niesamowity sukces frekwencyjny, bo po roku działalności przewiozła na górę ponad 112 tys. osób. Równocześnie trwały prace nad budową drugiej sekcji. Otwarto ją 1 lipca 1950 roku.

Ze względu na niewielkie doświadczenie w budowie kolei linowych, szybko okazało się, że podczas projektowania popełniono błędy. Po kilku latach eksploatacji trzeba było dokonać przeróbek i udoskonaleń. Musiano m.in. przenieść silniki napędowe. Sporo kłopotów obsłudze i turystom sprawiała też ekstremalna pogoda na Śnieżce.

Gdy na podporach osadzała się słynna, gruba karkonoska szadź, zdarzało się, że z krążków prowadzących spadała lina nośna. Dlatego w latach 60 XX w. całkowicie przebudowano drugą sekcję i obniżono jej podpory. Mimo to nadal zdarzały się awarie, spowodowane osadzającym się śniegiem i lodem. Zimą 1968 roku lina nośna kolejki spadła z prawie wszystkich podpór. Jej ponowne zawieszenie trwało 5 dni.

Choć projektant kolejki zakładał, że jej urządzenia będą służyły maksymalnie przez 17 lat, poprzedniczka obecnej kolei gondolowej jeździła na szczyt Śnieżki przez 63 lata. Ciekawostką jest, że w tym czasie na dolnym odcinku kolei zużyto 26 lin nośnych. Na górnej sekcji wymieniano je 28 razy.

Równie imponujący wiek osiągnęła poprzedniczka kolei linowej na Kopę. Naszą kolejkę zmodernizowaliśmy po 58 latach użytkowania. Nowy, otwarty w kwietniu 2018 r. wyciąg na Kopę ułatwia zdobycie Śnieżki od polskiej strony. Wjazd trwa 8 minut. Wędrówka na najwyższy szczyt Karkonoszy – Śnieżkę (1603 m n.p.m.) zajmuje ok. godziny.